Założę się, że nigdy nie słyszałeś o tym otwarciu

24 marca 1937 roku wiodący sowiecki magazyn szachowy "64" opublikował teoretyczny artykuł o nowy systemie debiutowym, który nazwano "Obroną Panowa."

Ciekawe czy jesteś w stanie wskazać początkowe ruchy tego debiutu. Tak, możesz oczywiście je wygooglować, jeśli chcesz! Tylko nie pomyl "Obrony Panowa" z "Atakiem Panowa" w Obronie Caro-Kann.

Poddajesz się? Ok, oto partia, w której pierwszy raz na szachownicy pojawił się ów debiut:

Niemalże słyszę, jak z oburzeniem mówisz, że ten debiut to stary Benoni lub czeski Benoni. Tytuł wyżej wspomnianego artykułu, którego autorem był sam Panow, brzmiał "Mój system w Obronie Benoni", ale zmieniono go na "Obrona Panowa."

Oto co "64" napisało w przedmowie:

Panow stosuje to otwarcie w ważnych partiach od kilku lat. Rozwinął on wiele oryginalnych idei w tym ustawieniu. [...] Daje nam to podstawy, aby nazwać ten debiut "Obroną Panowa."

O co zatem chodzi w Obronie Panowa?

Dla złapania szerszego kontekstu, możemy porównać ją do otwarcia omawianego w poprzednim artykule. Po pierwsze czarne tworzą pionkową ścianę w centrum.

Być może słyszałeś o znanej szachowej zasadzie: jeśli jesteś atakowany na boku szachownicy, uderz w centrum! Tutaj centrum jest kompletnie zablokowane, zatem czarne rozpoczynają przygotowanie ataku na skrzydle królewskim, z uwagi na to, że białe nie będą w stanie przeprowadzić uderzenia w centrum! Atakujące ustawienie jest bardzo proste: Sf6, Ge7, 0-0, Se8, g6, Sg7 i w końcu przełom f7-f5!

Poniższa partia stanowi dobry przykład tej strategii:

A tutaj jeszcze dwa przykłady, jak współcześni arcymistrzowie grają ten stary system:

Być może zastanawiasz się, co się stanie, kiedy białe spróbują uniknąć bezpośredniego ataku na króla i zrobią długą roszadę. "Wynalazca" tego systemu pokazuje, co należy wtedy robić. Czarne przygotowują przełom b7-b5 i tak czy inaczej atakują białego króla!

Ten prosty, aczkolwiek groźny system może stanowić dobrą broń dla graczy, którzy lubią atakować, nawet wtedy, gdy ich przeciwnik rozpoczyna partię ruchem 1.d4, który często prowadzi do powolnych, pozycyjnych manewrów.

Kolejną atrakcyjną cechą tego systemu, jest brak teorii debiutowej do zapamiętania. Kiedy poznałeś już główną ideę tego wariantu, jesteś gotów, aby zagrać go w Twojej kolejnej partii turniejowej!